Paulo Coelho powiedział kiedyś:

„Kiedy dzieci dorastają i opuszczają dom, kiedy mężowie odchodzą lub gdy los decyduje inaczej, jest tylko jedna rzecz, na którą nie możesz sobie pozwolić: nie porzucaj samej siebie”.

Te słowa rezonują szczególnie głęboko z kobietami, które przez całe życie były wsparciem dla kogoś – dzieci, mężów, rodziców.
Kiedy dom nagle pustoszeje, a standardowa opieka przestaje być potrzebna, zapada cisza. I właśnie w tej ciszy ważne jest, by się nie zatracić.

Możesz być otoczony rodziną, uśmiechać się podczas świąt, a mimo to czuć pustkę.
Coelho napisał: „Samotność to moment, gdy przestajesz słyszeć swój własny głos”.
Kobieta, która zapomniała, jak słuchać siebie, przestaje rozumieć, czego pragnie.
Czeka na kogoś, kto wypełni jej życie – dzieci, przyjaciół, mężczyznę. Ale dopóki nie nawiąże kontaktu ze sobą, żadna ilość miłości nie uleczy tej pustki.

2. Lęk przed samotnością rodzi uzależnienie.
Ci, którzy nie znoszą samotności, zaczynają szukać wybawicieli.
Niektórzy próbują przywrócić dorosłe dzieci do ich dawnych ról, inni kurczowo trzymają się relacji, które dawno straciły ciepło.
Wydaje się niemożliwe, by być szczęśliwym bez „kogoś u boku”. Ale to iluzja.
Jak napisał Coelho: „Szczęście nie przychodzi z zewnątrz. Rodzi się, gdy człowiek na nowo odkrywa siebie”.

3. Kobieta, która umie być sama, jest chroniona przed błędami.
Kobieta, która nie boi się ciszy, nie zadowala się pierwszą okazaną jej uwagą.
Nie powstrzymuje tych, którzy chcą odejść, i nie upokarza się za czyjeś „pozostanie”.
Wybiera z miłości, a nie ze strachu.
Taka kobieta wie, że nawet w samotności może żyć pięknie, z godnością i w harmonii ze sobą.

Samotność nie jest wyrokiem śmierci – to lustro, w którym widzisz swoje prawdziwe ja.
Paulo Coelho napisał: „Szczęśliwy, kto opanował samego siebie”.
A jeśli masz wewnętrzny spokój, starość przestaje cię przerażać.
Bo najwierniejsza osoba pozostaje przy tobie – ty.